ஆரையடா சொன்னாயடா

                             ஆரையடா சொன்னாயடா

 எங்கேயோ கேட்ட குரல்.

       அங்கங்கே அடிக்கடி கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் குரல்.

       நாளும் நமக்கு ஆர்வத்தைத் தூண்டும் குரல்.

       அது எந்த குரல் என்று கேட்க ஆசையா?

       அதுதாங்க நாளும் தொலைக்காட்சி சீரியல் வில்லன் வில்லிகள் வாயிலிருந்து கேட்கும் குரல்.  

       இரண்டு பெரிய ஆளுமைகளுக்குள் எப்போதும் போட்டி இருந்து கொண்டே இருக்கும்.

     நீயா ...  நானா...  என்ற போட்டி வரும்போது   உரசல்  ஏற்படுகிறது.

        அண்ணன் தங்கைகளுக்குள் போட்டி.

        பள்ளியில் சக மாணவர்களுக்குள் போட்டி.

        பக்கத்து வீட்டுக்காரரோடு போட்டி.

        அண்டை மாநிலத்தோடு போட்டி.

வீட்டுக்கு வீடு போட்டி.

நாட்டுக்கு நாடு போட்டி.

        இப்படி போட்டி நிறைந்த 

உலகத்தில் நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.

        இதில் தப்பே இல்லை.

        போட்டி ஆரோக்கியமானதாக இருக்க வேண்டும்.

        அப்போதுதான் அது பகையாக மாறாது.

        மாறவும் கூடாது.

        இப்போது நடைபெறும் போட்டி ஆரோக்கியமானதா? இல்லையா? என்பதை முடிவு செய்யும் பொறுப்பை உங்களிடமே விட்டு விடுகிறேன்.

        கம்பர் சோழ மன்னனின் ஆஸ்தான கவி.

        கம்பர் வாயால் தன்னையும் புகழ்ந்து பாட வேண்டும் என்று சிலம்பி என்ற ஒரு பெண்ணுக்கு  நெடுநாள் ஆசை.

       "  ஐந்நூறு பொன்  தருகிறேன்...

           என்னைப் புகழ்ந்து  ஒரு பாடல் பாடுங்கள்" என்று கம்பரிடம் கேட்டிருக்கிறாள் சிலம்பி.

        ஆஸ்தான கவி ஐந்நூறு பொன்னுக்கு பாடுவாரா என்ன?

        ஆயிரம் பொன் தந்தால்தான் பாட முடியும் என்றார் கம்பர்.

        "ஆயிரம் பொன்னா..".வாயைப் பிளந்தாள் சிலம்பி.

        "தன்னிடம் ஐந்நூறு பொன்தான் இருக்கிறது "என்று பேரம்பேசி பார்த்தாள்.

        கம்பர் இறங்கி வருவதாக இல்லை.

        ஐந்நூறு பொன்னுக்குப் பாதி பாடல் தான் பாட முடியும்  என்று கறாராக சொல்லிவிட்டார் கம்பர்.

        குட்டு பட்டாலும் மோதிர கையால் குட்டுபட வேண்டும்.

        கம்பர் வாயால் புகழ்ந்து இரண்டு வரியாவது கேட்டுவிட வேண்டும்.

       ' சரி 'என்று ஒத்துக்கொண்டு ஐந்நூறு பொன்னைக் கொடுத்துப் பாடும்படி கூறினாள் சிலம்பி.

        ஐந்நூறு பொன்னுக்கு  இரண்டுவரியை மட்டும்  அவள் வீட்டு சுவரில் எழுதி வைத்துவிட்டு அவர் போக்கில் சென்று விட்டார் கம்பர்.

        பாடல் இரண்டு வரியோடு முடிவு பெறாமல் கிடக்கிறது.  

        ஒருநாள் ஔவை அந்த வழியாக வந்து  அதே வீட்டுத் திண்ணையில் அமர்கிறார்.

        சோர்வாக வந்த ஔவைக்கு தான் குடிப்பதற்கு வைத்திருந்த கூழைக் கொடுத்து உபசரிக்கிறாள் சிலம்பி.

        தன்னைப் பசியாற்றியவளுக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டுமே.

      அப்போது சுவற்றில்  பாடல் முடிக்கப்படாமல் 

 கிடப்பதைக் கண்டு யார் எழுதியது

என்று விசாரிக்கிறார்.

சிலம்பியும் நடந்த கதையைக்கூற...

  ஔவையும்,

      "சரி ...போகட்டும்   நானே இரண்டு வரி எழுதி, பாடலை முடித்து வைக்கிறேன் "என்று எழுதி முடித்து வைத்துவிட்டு சென்று விடுகிறார்.

     அதைக் கேள்விப்பட்ட கம்பருக்கு 

கோபமென்றால் கோபம் செமகோபம்.

    " நான் ஐந்நூறு பொன்னுக்கு எழுதிய 

பாட்டை வெறும் கூழை வாங்கி 

குடித்துவிட்டு எழுதி முடிப்பதற்கு

இந்த கிழவிக்கு என்ன தைரியம்."

என்று ஆத்திரப்படுகிறார்.

இருவருக்கும்   உள்ளுக்குள் ஒரு 

புகைச்சல் இருந்து கொண்டே இருந்தது.

அன்றிலிருந்து "கூழுக்குப் பாடுபவள் " 

என்று ஔவையை  கிண்டலாக பேசுவார்.

 இந்தச் சூழலில் ஒருநாள் சோழமன்னன்

 அரசவையில் ஔவையைப் பார்க்கிறார் கம்பர்.

உன்னை மாட்ட வைக்கிறேன் பார்... ...

என்று நினைத்தபடி

 ஒரு விடுகதை போட்டு அதற்கான 

விடையைக் கூறும்படி கேட்டார் கம்பர்.

    "  ஒரு காலடீ   நாலிலைப் பந்தலடீ"  என்று ஒற்றை வரியில் ஒரு விடுகதையைச் சொல்லி விடையைச் சொல்லச்

சொல்கிறார்.

தன்னை "வாடீ... போடீ..." என்பதற்காகவே 

கம்பர் இந்த விடுகதையைச் சொல்லுகிறார்  

என்பது ஔவைக்குப் புரிந்து போயிற்று.

"  வாடா ...வா...என்னையா ... 'டீ '  என்கிறாய்.

  டா...டா...போட்டே உன்னை 

மடக்குகிறேன் பார் 

 என்னை அவமரியாதை செய்த  

 இந்த மனிதருக்கு பதிலடி

 கொடுக்க  இதுதான் சரியான தருணம்.

 பாட்டாலே போட்டுத் தாக்குறேன் பார் 

என்றபடி,

         

  " எட்டைகால் லட்சணமே

   எமனேறும் பரியே

   மட்டில் பெரியம்மை வாகனமே

   முட்டமேல் கூரையில்லா வீடே 

   குலராமன் தூதுவனே

   ஆரையடா சொன்னாயடா"

   

 உச்சந்தலையில் ஒரே போடாக போட்டு

  பதிலைச் சொல்லி விட்டார்.

    அவலட்சணமே!

    எமன் ஏறிவரும் எருமையே !

    மூதேவி வாகனமான கழுதையே! 

     கூரையில்லா குட்டிச்சுவரே!

     குரங்கே!

      நீ சொன்ன விடுகதைக்கான பதில்

" ஆரைக் கீரையடா "என்பது பாடலின்

 பொருள்.

  இதில்" யாரைப் பார்த்து சொன்னாயடா" 

என்று இன்னொரு பொருளும் உண்டு.

அப்பப்பா...

 டீ...டீ..க்கு. டா....டா..

சரியான நேரம் பார்த்து போட்டுத் 

தாக்கிவிட்டார் ஔவை. 

இனி கிண்டலடிப்பாரா கம்பர்?

 பின்னர் என்னங்க... ஔவையா...கொக்கா?

எது எப்படியோ. ..

     "சொற்போரைச் சுவைப்போராக்கி 

     கவிப்போர் தொடுத்து

     சுவைப்போரை மலைப்போராக்கி

     காப்போர் அவையில் 

     படைப்போர் ஔவையும் கம்பனும் நிகழ்த்திய

     இலக்கியப்போர் 

     படிப்போர் நினைவில் என்றென்றும் நிகழ்த்திடும் 

     இலக்கிய இன்பப்போர்"

     என்பதை மறுப்பதற்கில்லை.

      

போட்டி ஆரோக்கியமானதாக இருந்ததா....

இல்லையா. ...முடிவு உங்கள் கையில்.